Hicbir zaman, dunyanin en becerikli, en bilgili, en sahane annesi olma gibi bir iddiam olmadi.. Fakat oglum icin her seyin en iyisini, en guzelini istemek, onun dunyanin en mutlu insani olmasi icin cabalamak, iste bu benim uzmanlik alanim..
Ogluma, her zaman yaninda tasiyabilecegi, durup durup bakabilecegi, gun gelir de unutursa sayet ne kadar cok sevildigini hatirlayabilecegi bir platform olusturma dusuncesi uzun zamandir aklimdaydi.. Hayatim Mert'den sonra cok degisti evet ve birlikte yasadiklarimiz benim icin ne kadar ozelse, onun icin de ayni sekilde ozel olmali dusuncesiyle, birbirine eklenecek anilarimizi olumsuzlestirmek icin yazmak, benim icin hem bir nevi terapi yontemi hem de bir baska boyuta atlamak gibi.. Burada, umuyorum ki, yillar gectikce, daha da saglam iki dost olacak bir anne ogulun maceralarini bulacaksiniz..
Bu blogu acarken cok dusundum.. En buyuk korkum, blogger sifatina sahipseniz sayet, acimasizca size yapistirilan o BOS INSAN yaftasinin benim de basima gelmesiydi.. Herkesin hayatinda kendine ayiracak bir kac dakikaya, sahte sikintilarla gecmis zor bir gun sonrasi, durup da dinlenecek biraz zamana ihtiyaci var aslinda.. Soz ucar, yazi kalir ve fotograflar tarihe taniklik eder.. Minik ogluma, buyuyup kocaman oldugunda, umuyorum ki hoslanacagi bir ani birakacak olma fikri, bu acidan bakildiginda gozume daha kabul edilebilir geldi..
Sanal dunyada, yuzlerce anne bebek blogu oldugunun farkindayim.. Ozellikle kendi hamileligim ve annelik surecimde, ben de hepsinden ayri ayri faydalandim ve cok da yararli bilgiler edindim.. Fakat ne kadar arastirirsaniz arastirin, bu sureclerde hep daha fazla okumak, hep daha fazla gozlem yapmak, hep daha fazla ogrenmek istiyorsunuz.. Iste, kendi blogumu acmak istememin bir diger nedeni de buydu.. Benim hamilelik ve annelik surecinde yasayip deneyimlediklerimin, benim gibi deneyimsiz anne adaylari ve tabii ki annelere birer isik olmasi..
Ve canim Mert, son sozum sana:
Bundan belki de 15 sene sonra, ergenlikle beraber yasayacagin o sorunlu donemlerde, sirtini donmeyecegin, tam tersine hep gururla yan yana duracagin bir anne olmak en buyuk hayalim.. Senin icin dunyanin en isiltili, en guzel, en esprili, en tatli, en guvenilir, en muhtesem kadini olmak da.. Biliyorum ki, bu sistemin carkina takilip benim de sacmalayacagim cok anlar olacak ama yine biliyorum ki sen elimi siki siki tuttukca, her zorlugu birlikte kolayca atlatabilecegiz.. Senden once ask, babana hissettigim duyguydu sadece.. Fakat seninle birlikte, herseyin oldugu gibi askin da boyutu degisti.. Kisacasi, sen minik cuce, hayatimin hic degismeyecek en guzel parcasi oldun ve sayende, daha guclu daha mutluyum..
Seni cok cok cok cok seviyorum...
Ogluma, her zaman yaninda tasiyabilecegi, durup durup bakabilecegi, gun gelir de unutursa sayet ne kadar cok sevildigini hatirlayabilecegi bir platform olusturma dusuncesi uzun zamandir aklimdaydi.. Hayatim Mert'den sonra cok degisti evet ve birlikte yasadiklarimiz benim icin ne kadar ozelse, onun icin de ayni sekilde ozel olmali dusuncesiyle, birbirine eklenecek anilarimizi olumsuzlestirmek icin yazmak, benim icin hem bir nevi terapi yontemi hem de bir baska boyuta atlamak gibi.. Burada, umuyorum ki, yillar gectikce, daha da saglam iki dost olacak bir anne ogulun maceralarini bulacaksiniz..
Bu blogu acarken cok dusundum.. En buyuk korkum, blogger sifatina sahipseniz sayet, acimasizca size yapistirilan o BOS INSAN yaftasinin benim de basima gelmesiydi.. Herkesin hayatinda kendine ayiracak bir kac dakikaya, sahte sikintilarla gecmis zor bir gun sonrasi, durup da dinlenecek biraz zamana ihtiyaci var aslinda.. Soz ucar, yazi kalir ve fotograflar tarihe taniklik eder.. Minik ogluma, buyuyup kocaman oldugunda, umuyorum ki hoslanacagi bir ani birakacak olma fikri, bu acidan bakildiginda gozume daha kabul edilebilir geldi..
Sanal dunyada, yuzlerce anne bebek blogu oldugunun farkindayim.. Ozellikle kendi hamileligim ve annelik surecimde, ben de hepsinden ayri ayri faydalandim ve cok da yararli bilgiler edindim.. Fakat ne kadar arastirirsaniz arastirin, bu sureclerde hep daha fazla okumak, hep daha fazla gozlem yapmak, hep daha fazla ogrenmek istiyorsunuz.. Iste, kendi blogumu acmak istememin bir diger nedeni de buydu.. Benim hamilelik ve annelik surecinde yasayip deneyimlediklerimin, benim gibi deneyimsiz anne adaylari ve tabii ki annelere birer isik olmasi..
Ve canim Mert, son sozum sana:
Bundan belki de 15 sene sonra, ergenlikle beraber yasayacagin o sorunlu donemlerde, sirtini donmeyecegin, tam tersine hep gururla yan yana duracagin bir anne olmak en buyuk hayalim.. Senin icin dunyanin en isiltili, en guzel, en esprili, en tatli, en guvenilir, en muhtesem kadini olmak da.. Biliyorum ki, bu sistemin carkina takilip benim de sacmalayacagim cok anlar olacak ama yine biliyorum ki sen elimi siki siki tuttukca, her zorlugu birlikte kolayca atlatabilecegiz.. Senden once ask, babana hissettigim duyguydu sadece.. Fakat seninle birlikte, herseyin oldugu gibi askin da boyutu degisti.. Kisacasi, sen minik cuce, hayatimin hic degismeyecek en guzel parcasi oldun ve sayende, daha guclu daha mutluyum..
Seni cok cok cok cok seviyorum...
No comments:
Post a Comment